19 APRIL
waar t opeens vandaan komt, hij weet t niet,
zomaar zo ineens als n tweede huid, als n jas, heeft t hem
ingesloten,
zomaar zo ineens, onverwacht, hij weet niet wat t was,
zo ingesloten.
19 April en zicht op zee,
even draagt de wind al wat lente mee,
even maakt zn leven een pauze, n pas op de plaats van dit pension
in de duinen
even met zn vrienden, zn vrouw.
t weekend van Pasen,
pension in de duinen.
t is misschien niet meer dan n schim op de zee
t is misschien niet meer, misschien valt t wel mee
t is misschien niet meer, ach je raakt t wel kwijt
of is t toch de spijt om de verloren tijd
en hij loopt langs het duin naar beneden
en kijkt naar de golven, t zand en de zee
Gek, hij had t ook al vanmorgen gehad
kwam t door die jeugd in t golfslagbad
opgeschoten knapen, ze zaten de meiden achterna, op t glad van
de glijbaan
opgeschoten knapen; ineens zag hij zich daar weer staan
vlak bij n glijbaan....
19 April en n vaag verdriet
waar t opeens vandaan komt, hij weet t niet,
zomaar zo ineens als n tweede huid, als n jas, heeft t hem
ingesloten,
zomaar zo ineens, onverwacht, hij weet niet wat t was,
zo ingesloten.
t is misschien niet meer dan n schim op de zee
t is misschien niet meer, misschien valt t wel mee
t is misschien niet meer, ach je raakt t wel kwijt
of is t toch de spijt om de verloren tijd